De wereldreis zit erop!

Dag 1

Eindelijk zijn we in Nanjing aangekomen, maar hóé we daar gekomen zijn willen jullie natuurijk ook graag weten.
Terwijl Monique en Ning lekker liggen te pitten dan maar even wat tikken voor onze fans.

Vrijdag 2 mei was een chaotische dag, overal lagen nog spullen die mee moesten en de koffers zelf zagen er toch al behoorlijk vol uit... De weegschaal heb ik op een gegeven moment maar weg gehaald, we gingen toch niet de toegestane 20 kilo's pp halen, zeker niet met de buggy's erbij. Afijn, we proberen ons er dan maar weer doorheen te bluffen met de meest onnozele blik die we maar kunnen opzetten.
Om half vier 's middags kwamen de opa's en oma's op de marowijne aan om met ons het laatste vertrouwde Senseo bakkie te drinken en om iets over vieren vertrokken we richting Schiphol. Dankzij de schoolvakanties deze keer totaal geen files, dus totaal geen stress! We waren dus ruim op tijd om op ons dooie gemakkie in te checken. Gelukkig kan dat tegenwoordig via zo'n computerterminal en dat scheelde dus ook weer wachttijd (zei de grondstewardess die ons er wel even mee zou helpen). Echter was de stewardess (of de computer) ietwat te voorbarig want deze spuugde er al 4 boardingpassen uit, oeps...... probleem!!!
De dame die onze koffers moest wegen kon dit niet ongedaan maken en verwees ons naar een andere incheckbalie. Hier moesten we natuurlijk weer wat langer wachten (lang leve de automatisering!!). Een vriendelijke jongeman welke in zijn vrije tijd stokken en geweren vasthoudt (hij zat bij The Pride vlgs m'n zus) hielp ons verder en na wat toestanden over Ning d'r naam en het paspoort van Mo konden we eindelijk naar het afscheidsbakkie. Ook aan deze gezelligheid kwam een eind want we moesten nog iets heel belangrijks bij de taxfree kopen; een grote fles Baileys! Nadat we die voor een mooi prijsje hadden gescoord gingen we richting de gate en kwamen daar onze reisgenoten tegen. Het boarden ging snel en voordat we het wisten zaten we in een vliegtuig vol Chinezen en een paar Nederlanders. Ning vond het allemaal geweldig en had de grootste lol, dit tot vermaak van de overige passagiers. Met z'n drietjes hadden we 4 plaatsen dus Ning kon lekker de nacht doorkomen.... dachten we. Maar ja, dat koppie van haar dacht "ik ben solidair met de piloten, dus ik ga niet slapen"! Tot twee uur hield ze het vol, liedjes zing, in d'r handen klappen, grappen maken... Monique liep met Ning op d'r arm door het vliegtuig, net als vroeger... Ook dit hielp niets. Uiteindelijk gaf één zin de doorslag; 'als je nu nog niet gaat slapen, dan vraag ik aan de piloten of ze het vliegtuig weer omkeren naar huis, dan kan je daar slapen..'!

De volgende update zal vanavond op de site komen met daarin de volgende dagen. We gaan nu een lokaal restaurantje uitproberen.

Maandag 5 mei om 11:00 uur (morgenochtend dus) is het grote moment, dan gaan we hem eindelijk ontmoeten!!!