Dag 3, een slapeloos begin met een slaperig eind

Na een paar slapeloze uurtjes tussendoor konden we toch weer pitten en werden we uiteindelijk om 5:00 stipt wakker gepiept en was het snel aankleden en koffers dichtdrukken geblazen. Ning was gelijk weer één en al vrolijkheid, ze doet het echt super, die meid!!!
Beneden in de lobby had men de breakfast boxen al voor ons klaarstaan. Blijkbaar waren er ook nog wat dingen over van
gisteravond want er zaten zelfs heuse wiener schnitzels in!!!

De trip naar het vliegveld verliep sneller dan gisteren en nadat eerst Mark, Monique en hun zoon Jeroen waren afgezet op de oude terminal gingen wij naar een andere terminal. Nou, dat was dus de nieuwe terminal!!! Ongelooflijk, het leek wel of je rechtstreeks in een science fiction film was gestapt. Wat gigantisch, duidelijk het paradepaardje van China tijdens de olympische spelen! Jenny loodste ons weer naar de juiste plekken en het inchecken verliep vlekkeloos, zelfs geen bijbetalingen hoeven doen ivm overgewicht (het onnozel kijken begint z'n vruchten af te werpen). Toen was het afscheid en moesten we op eigen houtje de paspoort en security controle in. Na het nodige gepiep en gefouilieer (de bomschoenen mocht ik deze keer aanhouden) kwam hier de eerste tegenslag, de fles Bailey's mocht niet mee!!!! AHHHHHHHHHH. Mo op d'r felst; "waaaatttt, it's a See Buy Fly bag and it is sealed!!!! Terwijl ik aan het uitleggen was dat een laptopvoeding geen gevaarlijke "detonator" is ging Mo met de beambte mee naar een andere balie. De mevrouw aldaar vond het geen enkel probleem (die houdt blijkbaar ook wel van een chinees rijstwijntje op z'n tijd) en vandaar dat ik dit nu zit te tikken met een lekkere kouwe Bailey's naast me.

Het boarden verliep ook hier weer voorspoedig en geheel op tijd vertrokken we richting Nanjing. Ning vind vliegen erg leuk, dat is echt super! Alleen tijdens het landen hadden we flink wat gehobbel en hier was Ning's maagje niet tegen bestand. Dus, hup, weer alles eruit, arm ding. De volgende vlucht moeten we echt een zakje klaarhouden want ik denk dat dit voor Ning het minder leuke moment is van vliegen. Hierdoor waren we als laatste uit het vliegtuig en ook als laatste bij de koffers. Er was geen chinees meer te zien bij de lopende band, als onze spullen er nou nog maar liggen..... Gelukkig was alles compleet en konden we snel naar onze Nanjing gids Susan die zich al ernstig zorgen begon te maken. Het prive busje met prive chauffeur en
prive gids bracht ons naar downtown Nanjing, een bruisende stad van 6 miljoen inwoners, erg vergelijkbaar met Changsha. Detemperatuur was erg aangenaam en terwijl Susan haar gidsendiploma waar aan het maken was door allerlei info over Nanjing te
vertellen, viel Ning vermoeid bij Mo in slaap. Het hotel lag inderdaad in het centrum, als je niet wist waar het was zou je er straal voorbij rijden want het ligt omsloten door andere gebouwen.
Eenmaal ingechecked konden we eindelijk de koffers laten exploderen (lees:uit gaan pakken). Ning Jie lag lekker door te pitten en heeft de schade flink ingehaald.

Ikzelf ging samen met Susan de stad in om enigszins bekend te raken in deze mierenhoop. Ze liet me alle essentiele dingen zien die we deze week nodig zullen hebben, Starbucks, Pizza Hut, KFC's en de 'Bank of China' geld te halen (lees: om hun nieuwe vliegterminal af te betalen). Daarnaast natuurlijk ook de lokale restaurants en het plaatselijke supermarktje. Teruggekomen heb ik me nog even bij de dames aangesloten voor een kort tukje en toen zijn we de omgeving zonder gids gaan verkennen. De eerste stop gaat gelijk al een traditie worden, op een heerlijk terras een lekkere kop koffie of
frappucino bij Starbucks!!! Monique kwam weer helemaal bij!. Ning Jie laat zich overal naartoe rijden in de buggy. Helaas is de straat nou niet echt rolstoelvriendelijk en zijn er stoepranden zo hoog als de afsluitdijk dus af en toe moest er getild worden. Dat wordt wat dalijk met twee buggy's!! Ook zijn we naar de chinese equivalent van de V&D geweest en hier heeft Ning Jie een paar mooie roze slippers gekregen, met ingebouwde lichtjes die aangaan als ze loopt, erg grappig. Na de
mega V&D was de plaatselijke supermarkt meer een praktijkvoorbeeld van zoveel mogelijk artikelen op 20 m2 te proppen. Hier hebben we wat drinken en rijstwafels gescoord en toen was het alweer dinner time.

We zijn naar een Teppan Yaki fastfood
achtig iets geweest en daar kwamen we 50 Yuan armer en een paar honderd gram zwaarder weer vandaan. Ning Jie heeft weer flink zitten smullen en zeker het spelletje "een stukje gebakken papa, gebakken mama, gebakken Pino, (de hele familie werd gebakken, zelfs Yue...) deed het goed!

OM 20:30 zijn we weer "thuis"gekomen en ging Ning lekker naar bed, de eerste nacht sliep ze tussenin maar we hebben nu toch maar twee ledikantjes op de kamer laten zetten. Gaat perfect. Voor morgen hebben we alle benodigdheden klaargelegd en zijn we alle vragen nog eens doorgelopen die we willen stellen. Als het goed is hebben we hier flink de tijd voor, dus we wilen geen vraag ongesteld laten. Op dit moment ligt ook Mo te pitten en ben ik lekker met Pat Metheny (CD Speaking of Now, werelds!!)op m'n hoofd de laatste regels
aan het tikken. Morgen wordt een mooie, spannende dag!