Eindelijk bij ons!

De nacht was weer erg kort, om 7 uur waren we alledrie klaarwakker. Ning was gedurende de nacht tussenin gekropen maar dat heb ik niet gemerkt. We probeerden nog een klein uurtje verder te slapen maar dat lukte natuurlijk niet. Dus maar snel gedoucht en aangekleed voor het laatste ochtendmaal (met z'n drietjes). Dit smaakte goed maar koffie zetten kunnen ze nog
steeds niet in China. We waren om 9:30 klaar, toen moesten we nog een uur wachten voordat we naar het civil affair buro konden. Wat duurt een uur dan lang zeg....... We waren alledrie behoorlijk gespannen en hebben uiteindelijk de TV maar aangezet voor de nodige afleiding. Ben Stiller in het chinees leidt niet echt af, ook de chinese modeshow met piloten- en stewardessenkleding didn't do the trick. Einstein had dus toch gelijk toen die zei dat tijd een relatief begrip is.
Eindelijk was het tijd om te gaan en terwijl we de deur dichtgooiden hoorden we de telefoon rinkelen, liep de tijd bij de gids blijkbaar toch anders dan die bij ons. Beneden aangekomen bleken we toch niet de enigen te zijn want ons prive busje zat al vol met twee Amerikaanse echtparen inclusief ondersteuning van pa en ma (ik moet er niet aan denken, sorry (schoon)ouders).
Wij werden door een andere aardige chinese in een VW Polo gepropt en stortten ons in het gekkenhuis dat hier "verkeer" heet.
Na veel getoeter draaiden we ineens een binnenplaats op, erg vergelijkbaar met Changsha. Hier was het dus. We liepen als laatsten de trap op en kwamen in een ruimte waar ook andere stellen aanwezig waren die inmiddels hun kind al hadden gekregen.
En daar was ie dan!!! Achterin de ruimte op de arm van een Nanny zat ie aan een komkommertje te knagen. Wat was ie al
groot!!! Hij was wel aan het huilen maar wat wil je, erg vroeg op moeten staan, naar een vreemde plek toe gaan en dan nóg vreemdere mensen te zien krijgen die ineens jouw papa en mama zijn!
We gingen op de bank tegenover hem zitten en lieten hem eerst wat naar ons kijken, echt leuk vond hij het allemaal niet. En toen, ineens, had ik 'm in m'n armen! Wat een mooi mannetje zeg!! Ongelooflijk!! Wat gaaf!! Yue was nog steeds onrustig en terwijl ik me met de formaliteiten moest bemoeien heeft Mo 'm overgepakt. Helaas was er niemand met een extra fotocamera of video dus we moesten het zelf ondertussen ook nog allemaal fotograferen en filmen. Maar toen was er nog een verrassing! We
kregen een "lifebook" van 'm met allemaal foto's erin vanaf 28 febr. 2007 tot nu. Hierop staat ook z'n vaste verzorgster, een echte "Granny Nanny". Ook een CD vol met foto's en die geven echt een heel goed beeld van hoe zijn leventje in het tehuis geweest moet zijn. Er zitten echt geweldige foto's bij!! Hoe waardevol!!! Opvallend was dat de plaatsnaam Dordrecht net als bij Ning Jie destijds op exact dezelfde manier verkeerd gespeld was 'Dordrechi'. Ook kregen we van het tehuis voor Yue een mooie kristallen armband, iets waar Lianyungang om bekend staat. Ook kregen we zijn dagschema door, 4:00 wakker, ai. Dat gaan we hem maar eens snel afleren, is bij Ning ook gelukt. De gelegenheid tot het stellen van vragen heben we maar beperkt tot het hoognodige want het liep inmiddels al tegen twaalven en dan is Yue's tukkietijd. Morgen zijn we weer op het kantoor en dan kunnen we nog uitgebreid vragen stellen. Op de terugweg in diezelfde, nu nog krapper geworden Polo keek Yue z'n ogen uit.

Eenmaal terug op de kamer was het kijken of hij wat wilde drinken en eten. De tuitbeker vond ie maar niks en zo werd ik erop uitgestuurd om samen met Ning een flesje te halen, daar hadden we niet op gerekend. Echter bij het weggaan stond ineens Susan voor de deur, er moesten wat papieren ingevuld worden voor de volgende ochtend. Mo probeerde ondertussen er wat bij Yue in te krijgen wat niet lukte. Zelfs de noodles gingen er niet in en toen ging Susan zich er ook nog mee bemoeien!! Op haar aanraden
dan maar wat Congee besteld via de roomservice (een soort waterige rijstepap met groenten en vlees erdoor vermalen). Die dacht waarschijnlijk dat we het hele weeshuis hadden geadopteerd want er kwam een gigantische kom binnen. Ondertussen was Susan eindelijk vertrokken en konden Ning en ik de stad in om op zoek te gaan naar een flesje en de juiste rice cereal en melkpoeder want dat vond ie lekker.
Dat was nog niet zo eenvoudig maar uiteindelijk is het via de "20m2 supermarkt" en de "mega V&D" toch weer gelukt. Ning Jie was door het alles duidelijk uit d'r hum, er komt natuurlijk heel wat op d'r af en we weten nog niet half wat er in haar koppie omgaat. Bij terugkomst lag meneer lekker te pitten en toen heeft die de schade flink ingehaald. Samen met Ning zijn we wat spelletjes gaan doen en dat ging heel goed. Na zo'n 3 uur slaap werd Yue wakker gemaakt want we moesten nog kleertjes en schoenen kopen. Het meeste wat we bij ons hebben is toch te groot dus eerst naar Starbucks voor de nodige cafeïne en daarna door naar de mega V&D (alweer....). Ning was onderweg naar Starbucks in slaap gevallen en we waren maar met 1 buggy. Yue er dus uit en Ning er dan maar in, ging allemaal perfect. Bij Starbucks en lekkere "kleine" koffie genomen (is een halve liter!) en een appelflapje. Hier heeft Yue natuurlijk ook lekker van gesmikkeld. We proberen gewoon alles uit en we gaan wel zien wat ie lekker vindt. Toen Ning weer wakker geworden was zijn we voor Yue kleertjes gaan zoeken. Dat viel nog niet mee zeg, het is allemaal zo zoetsappig. Ning begon ook weer in de oude vertrouwde humeur terug te komen toen ze in zo'n speelgoed hobbelkarretje mocht zitten, een Yuan erin en hobbelen maar. Dat was best leuk, totdat het geval ineens één of andere chinese hymne door de zaak heen liet schallen, váls!!!! We hebben uiteindelijk een leuk overhemdje en een paar sandaaltjes voor hem gekocht en konden nu snel terug naar het hotel om daar wat te gaan eten. Nu werd het spannend, wat gaat er in, en nog beter, wat blijft er in! De diverse ingrediënten werden als eerste naar de kids gesleept. Ning Jie zat weer te smikkelen van de garnalen en noodles, Yue vond gewone rijst toch iets te droog want hij verslikte zich behoorlijk. Dan maar weer de Congee die we zelf hebben aangevuld met kleine stukjes broccoli en kip, dat was een succes! Tussendoor hebben we zelf ook iets naar binnen gewerkt en werd Yue steeds losser, en ja hoor zijn eerst smile!! Wat ben je dan supergelukkig zeg! Nadat Ning Jie het record toetjeseten had verbroken was het op naar de hotelkamer en het bad. Voor het eerst twee kids in bad. Ning Jie vond het inmiddels allemaal schitterend en was lekker samen met Yue aan het spelen. Yue zelf liet het allemaal rustig gebeuren, net Ning in de eerste paar dagen. Ook hier weer een paar dankbare smiles van meneertje. Nog een verhaaltje voor het slapen gaan en hier liet Yue ook al wat van zich horen. Die plaatjes vond ie allemaal erg interessant en moest die dan ook goed kunnen zien, anders begon ie te protesteren. Nadat het olifantje langs was geweest (je weet wel, die het verhaaltje uitblaast..) gingen de twee naar bed en binne no time lag Ning te slapen. Yue lag nog wat te woelen, Mo heeft toen lekker over z'n gezichtje gestreeld en toen was ie ook snel vertrokken.

Morgen een dag vol papierwerk en ook nog eens vroeg weg: 8:00 uur al. Even kijken welke wekker er als eerste afgaat..........