na 24 uur terug om te tekenen.....

nou de eerste twee dagen zijn qua geregel in adoptieland voorbij. We komen net, het is nu half elf 's ochtends van het Civil kantoor. Om 8 uur zaten we er al!

We hebben de dames van het tehuis weer gesproken..Hebben de stempels gezet... Yue een vingerstempel en Ron deze keer zijn rechtervoet.... maar het blaadje was te klein, dus z'n duim was toch voldoende.
Van het bureau burgerzaken schoven we twee stoelen verder naar het notariële gedeelte. Dat was binnen no time geregeld, lees betaald... Donderdag krijgen we dan het paspoort en de officiële addoptiedocumenten.
Dan daarna het betalen ...de gift aan het tehuis....
Toch blijft het allemaal maar een beetje vreemd gaan, ik heb er een raar gevoel bij, al dat geld wat dan publiekelijk wordt uitgeteld. Naast ons een Amerikaans stel die de ontelbare briefjes van 100 Yuan met elkaar voor een klein Chinees mannetje, wat de directeur van het tehuis blijkt te zijn, netjes voor hem uittellen, waarna hij dit zelf ook nog een uitgebreid gaat doen...

Toen het wachten op de dames van het tehuis.... Suzan de gids heeft ze drie keer gebeld en iedere keer zeiden ze dat ze over zo'n 10 minuten op het kantoor zouden komen... Ook hier hebben ze enorme last van de ochtendspits (ze moesten 4 uur rijden vanuit Lianyungang naar Nanjing..) Inmiddels kwamen er nog zo'n 10 Amerikaanse stellen binnen, waardoor wij in een apart kamertje rustig met hen konden spreken. Waar wij vervolgens de gift wat meer privé konden geven.
Jammer was dat wij tijdens de bijeenkomst in Nederland op het hart gedrukt kregen geen cadeautjes te geven aan de mensen van het tehuis, denk aan chocolade, wat Hollandse snuisteijen, gewoon een aardigheidje. Maar dit wordt juist wel enorm op prijs gesteld. Onze gids, Suzan, vroeg ons om de presentjes mee te nemen naar deze meeting...wij in ons hemd omdat we alleen een aangebroken fles baileys in de aanbieding hebben.... Toch leuk dat k&t dit even kortsluit met de gidsen c.q. tehuizen.
We sturen dus nog maar wat na, zeker naar de grandma die de zorg van Yue in het tehuis op zich heeft genomen.

Enorm lief waren de woorden van de verzorgster dat zij heel blij zijn dat wij Yue in ons gezin willen opnemen en voor hem willen zorgen. Ze zijn er erg blij mee.
Dat was echt warm om te horen. Ik, Mo blijf toch een nuchtere negatief ingestelde hollander die bij iedere blik van een Chinees naar ons en vooral de kids denkt dat ze kwaad zijn dat wij weer een paar van hun kids mee nemen naar het luxe westen....

Dan de auto in en terug naar het hotel....ahum..Inmiddels was het zo druk geworden bij het Civil kantoor dat alle parkeerplaatsen, mét de doorgang/in en uitgang door auto's waren bezet... Onze chauffeuse werd belaagd door 4 door zichzelf opgewaardeerde belangrijke kerels die als idioten tegen haar tekeer gingen...Het klonk als een histerisch kippenhok...hoe haalde ze het in haar hoofd haar polo hier doorheen te manouvreren... Onze gids, ook niet op haar bekkie gevallen schreeuwde iets terug, stapte in en reed tussen de busjes, patserbakken en booskijkende 'hanen' door.
Ronald bood nog aan om in het Nederlands mee te gaan schreeuwen, maar deze dame stond haar mannetje wel....
Wauw, wat een temperament...

oh, de nacht is geweldig goed gegaan... wat nou, hij wordt om 4 uur wakker en wil dan een fles en spelen..... Hij moet om half 7 wakker geschud worden om op te staan.... Een pak van mijn hart; Ik ben, en zal nooit worden.. een ochtendmens.
Het gaat goed met hem. Hij loopt aan de hand mee, eet als een dijker.... vooral van die vieze smaakloze congee. Drinkt dan wel niet uit een tuitbeker, maar wel uit een fles.
Zindelijk is hij helaas nog niet...dat wordt voor ons een hele uitdaging.... Hij doet het heel goed, ik merk nu al dat hij ons alledrie volgt, in de gaten houdt, hij reageert goed op dingen die gebeuren. Hij heeft zelfs vanochtend gelachen... kriebelen in zijn nek....en meneer ligt te hinniken... En ja, deze keer kan ik wel alleen naar de wc... Ronald is helemaal door hem geaccepteerd. Wat heerlijk allemaal.
Waarschijnlijk lezen jullie tussen de regels wel door dat we ontzetend gelukkig zijn met deze heerlijke schat. Je moest Ning en hem gisteravond eens samen zien spelen in het bad...Geweldig!

En Michael, het is hier nu ongeveer 27 graden...lekker warm dus. Het klopt echt... vanmiddag even langs onze stamkroeg Starbucks voor een enorme beker cafeïne en mijn benzinemeter loopt weer op... heerlijk vocht is het, zelfs bij deze temperatuur.